Η ΚΡΙΣΗ ΤΟΥ ΓΑΜΟΥ

 Όπως η αγαμία είναι χάρισμα, έτσι και ο γάμος είναι δώρο του Θεοί στον άνθρωπο, γράφει ένας αρχαίος εκκλησιαστικός συγγραφέας· «ἐπεί ὁ Θεός συνέζευξε, διά τοῦτο χάρισμά ἐστιν ἐν τοῖς ὑπό Θεοῦ συνεζευγμένοις». Τόσο περισπούδαστο αγαθό είναι η συζυγία, ώστε ο Θεός επέτρεψε χάριν αυτού να εγκαταλείπουν και τους γονείς τους οι σύζυγοι για να συνδεθούν μεταξύ τους. Η διάλυση του γάμου είναι περιφρόνηση της χάρης του Θεού. Δεν επιτρέπεται για τις αδυναμίες μας να διαλύουμε την «κατ' οίκον εκκλησία», που μας έκτισε ο Θεός. Δυστυχώς μέσα στην κοινωνία μας η συνείδηση πως μόνο για την περίπτωση της πορνείας μπορεί να διαλυθεί ένας γάμος, έχει χαθεί. Αντί να μάθουν οι άνθρωποι να συζούν, έχουν αποδυθεί στη θέσπιση ελαστικών νόμων (διαζυγίων) που καταστρέφουν την οικογένειά τους. Όταν η διάλυση ενός γάμου δεν στηρίζεται στον ευαγγελικό λόγο (Ματθ. 5,32), οι συναπτόμενοι νέοι γάμοι είναι το ίδιο σαθροί, όπως ο πρώτος, και καταλήγουν συνήθως σε νέα διάλυση. Ένας άνθρωπος που έχει ψυχή καθαρή από τις επιθυμίες και το θυμό, «δυνατόν καὶ φαῦλον σύζυγον ὑπομένειν», κάνοντας χρήση της υπομονής. Αντίθετα, αν επικρατήσουν στη ψυχή τα πάθη, πολλά δεινά μπορούν να προκληθούν από μια τέτοια συνοίκηση. Ούτε τα χρήματα, ούτε η κοινωνική θέση, ούτε οι φιληδονίες και οι εγωισμοί ευνοούν το γάμο, όσο η ταπείνωση και η κοινή πνευματική ζωή. Ας παρακαλέσουμε το νομοθέτη του γάμου Χριστό να στηρίζει τη συζυγία των ανθρώπων με τη χάρη του.

Μητροπ. Εδέσσης Ιωήλ, Ο επιούσιος Άρτος