Ο ΑΓΙΟΣ ΣΑΒΒΑΣ Ο ΗΓΙΑΣΜΕΝΟΣ

Ο Όσιος Σάββας γεν­νήθηκε στη Μουταλάσκη της Καππαδοκίας, το έτος 439 μ.Χ., από ευσεβείς γονείς, τον Ιωάννη και την Σοφία.  Ήδη από την ηλικία των 8 ετών κατενόησε την ματαιότητα του κόσμου και προσήλθε στην  Μονή των Φλαβιανών, που βρισκόταν κοντά στο χωριό του. Γρήγορα μυήθηκε στην τάξη του μοναχικού βίου. Υπερέβαινε τους συμμοναστές του στην ταπείνωση, την υπακοή και την εγκράτεια. Η πίστη του μάλιστα ήταν τόσο μεγά­λη ώστε και θαύματα έκανε ενώ ήταν ακόμη πολύ νέος.

Μετά από 10 χρόνια μεταβαίνει στα Ιεροσόλυ­μα. Σαν έφθασε εκεί πληροφορήθηκε την φήμη του Όσιου Ευθυμίου. Όμως δεν τον δέχθηκε κοντά του και τον έστειλε στο κοινόβιο του  Οσίου Θεοκτίστου, διότι συνήθιζε να μην δέχεται νέους μεταξύ των σκληραγωγημένων αναχωρητών της ερή­μου. Ο Θείος Σάββας γρήγορα υπό την καθοδήγηση Θεοκτίστου έγινε υπόδειγμα ταπείνωσης κι αποκοπής του ιδίου θελήμα­τος, αφιέρωνε όλη την ήμερα στην υπηρεσία των αδελφών και περ­νούσε όλη τη νύχτα δοξολογώντας τον Κύριο. Σε τέτοια τελειότη­τα αρετής είχε φθάσει, ώστε ο Όσιος Ευθύμιος τον ονόμασε «Παιδογέροντα».

Μετά την κοίμηση του οσίου Θεοκτίστου, ο θείος Σάββας πήρε ευλογία να ασκητεύσει πλέον μόνος του σε ένα σπήλαιο. Κατόπιν, έχοντας πληροφορία από τον Θεό ότι ήταν πλέον και­ρός, άρχισε να δέχεται μαθητές, οι όποιοι έμεναν κοντά του στα διά­φορα σπήλαια. Παρά τη θέληση του χειροτονή­θηκε πρεσβύτερος. Ό μεγάλος αριθμός των μαθητών άλλα και των επι­σκεπτών τον ώθησε να κτίσει την περίφημη Λαύρα. Από εκεί αγωνίσθηκε εναντίον των αιρετικών που δρούσαν στην Πα­λαιστίνη. Ίδρυσε κι άλλα μοναστήρια και ήταν ηγού­μενος επτά μοναστηριών.

Το 512 εστάλη στην Κωνσταντινούπολη στον αυτοκράτορα Αναστάσιο πού ευνο­ούσε τους αιρετικούς. Έκανε τόσο μεγάλη εντύπωση στον αυτο­κράτορα ώστε του ικανοποίησε το αίτημα του. Ο Άγιος μόλις γύρισε στα Ιεροσόλυμα συνέχισε το έργο του τονίζοντας σε όλους ότι χωρίς την εν Χριστώ αλήθεια, όπως την παρέλαβε, την εννοεί, τη διδάσκει και τη βιώνει η Ορθόδοξη Εκκλησία, δεν μπορεί να σταθεί τίποτα μέσα στο Χριστιανισμό.

Σε ηλικία 94 ετών ασθένησε και κοιμήθηκε ειρηνικά εν Κυρίω. Το Ιερό του λείψανο με τη χάρη του Θεού παρέμεινε άφθαρτο και παρά τις περιπέτειες πού γνώρισε στο διάβα των αιώνων μέχρι σήμερα συ­νεχίζει να θαυματουργεί.

Η μνήμη του εορτάζεται 5 Δεκεμβρίου.