Η ΑΓΑΠΗ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΣΥΖΥΓΩΝ

Η ΑΓΑΠΗ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΣΥΖΥΓΩΝ

- Έγραψες, Γερόντισσα, ευχές στον Δημήτρη που παντρεύεται;

- Έγραψα, Γέροντα.

- Φέρε την κάρτα να συμπληρώσω κι εγώ: «Ο Χρι­στός και η Παναγία μαζί σας. Σου δίνω ευλογία, Δημήτρη, να μαλώνεις με όλο τον κόσμο, εκτός από την Μαρία! Το ίδιο και στην Μαρία!». Για να δω, θα κα­ταλάβουν τί εννοώ; Με ρώτησε κάποιος: «Γέροντα, τί ενώνει περισσότερο τον άνδρα με την γυναίκα;». «Η ευγνωμοσύνη» του λέω. Ο ένας αγαπάει τον άλλον γι' αυτό που του χαρίζει. Η γυναίκα δίνει στον άνδρα την εμπιστοσύνη, την αφοσίωση, την υπακοή. Ο άνδρας δί­νει στην γυναίκα την σιγουριά ότι μπορεί να την προστατέψει. Η γυναίκα είναι η αρχόντισσα του σπιτιού, άλλα και η μεγάλη υπηρέτρια. Ο άνδρας είναι ο κυβερ­νήτης του σπιτιού, άλλα και ο χαμάλης.

Μεταξύ τους τα ανδρόγυνα πρέπει να έχουν την εξα­γνισμένη αγάπη, για να έχουν αλληλοπαρηγοριά και να μπορούν να κάνουν και τα πνευματικά τους καθήκοντα. Για να ζήσουν αρμονικά, χρειάζεται να βάλουν εξαρχής ως θεμέλιο της ζωής τους την αγάπη, την ακριβή αγάπη, που βρίσκεται μέσα στην πνευματική αρχοντιά, στην θυ­σία, και όχι την ψεύτικη, την κοσμική, την σαρκική. Αν υπάρχει αγάπη, θυσία, πάντα έρχεται ο ένας στην θέση του άλλου, τον καταλαβαίνει, τον πονάει. Και όταν παίρνει κανείς τον πλησίον του στην πονεμένη του καρδιά, παίρνει τότε μέσα του τον Χριστό, ο Οποίος τον γεμί­ζει και πάλι με την ανέκφραστη αγαλλίαση Του.

Όταν υπάρχει αγάπη, και μακριά να βρεθεί ο ένας από τον άλλον, αν οι περιστάσεις το απαιτήσουν, κο­ντά θα βρίσκεται, γιατί την αγάπη του Χριστού δεν την χωρίζουν αποστάσεις. Όταν όμως, Θεός φυλάξει, τα ανδρόγυνα δεν έχουν αγάπη μεταξύ τους, μπορεί να βρίσκονται κοντά, άλλα στην πραγματικότητα βρί­σκονται μακριά. Γι' αυτό πρέπει να προσπαθήσουν να διατηρήσουν σε όλη την ζωή τους την αγάπη, να θυσιάζεται ο ένας για τον άλλον.

Η σαρκική αγάπη ενώνει εξωτερικά τους κοσμι­κούς ανθρώπους τόσο μόνο, όσο υπάρχουν κοσμικά προσόντα, και τους χωρίζει, όταν αυτά χαθούν, οπότε και αυτοί οδηγούνται στην απώλεια. Ενώ, όταν υπάρχει η πνευματική, η ακριβή αγάπη, αν τυχόν ο ένας από τους συζύγους χάσει τα κοσμικά του προσόντα, αυτό όχι μόνο δεν τους χωρίζει, άλλα τους ενώνει περισσό­τερο. Όταν υπάρχει μόνο η σαρκική αγάπη, τότε, αν λ.χ. η γυναίκα μάθει ότι ο σύντροφος της κοίταξε κά­ποια άλλη, του πετάει βιτριόλι και τον τυφλώνει. Ενώ, όταν υπάρχει η αγνή αγάπη, τον πονάει πιο πολύ και κοι­τάζει με τρόπο πως να τον φέρει πάλι στον σωστό δρό­μο. Έτσι έρχεται η Χάρις του Θεού.

Μια φορά ήρθε στο Καλύβι κάποιος Ελληνοαμερικανός γιατρός. Είδα το πρόσωπο του που ήταν φω­τεινό, γι' αυτό με τρόπο τον ρώτησα για την ζωή του.

«Πάτερ, μου είπε, είμαι Ορθόδοξος, αλλά μέχρι τελευ­ταία ούτε νηστείες κρατούσα ούτε στην εκκλησία πή­γαινα συχνά. Ένα βράδυ είχα γονατίσει στο δωμάτιο μου να παρακαλέσω τον Θεό για ένα θέμα που με απασχο­λούσε, οπότε γέμισε το δωμάτιο με ένα γλυκό φως. Για αρκετή ώρα δεν έβλεπα τίποτε άλλο παρά μόνο φως και ένιωθα μια ανέκφραστη ειρήνη μέσα μου». Θαύμα­σα, γιατί κατάλαβα ότι ο άνθρωπος αυτός αξιώθηκε να δει το άκτιστο φως, και του ζήτησα να μου πει τι είχε προηγηθεί. «Πάτερ, μου είπε, είμαι παντρεμένος και έχω τρία παιδιά. Στην αρχή περνούσαμε καλά στην οικογέ­νεια. Μετά όμως η γυναίκα μου δεν είχε την υπομονή να ασχολείται στο σπίτι με τα παιδιά και ζητούσε να βγαίνουμε έξω με τις φίλες της. Της έκανα το χατίρι. Έπειτα από ένα διάστημα μου είπε ότι ήθελε να βγαίνει μόνη της με τις φίλες της. Το δέχθηκα και αυτό και κοίταζα εγώ τα παιδιά. Ύστερα δεν ήθελε να κάνουμε μαζί διακοπές και μου ζητούσε χρήματα να πηγαίνει μόνη της. Στην συνέχεια μου ζήτησε ένα διαμέρισμα, για να ζει μόνη της. Το έκανα και αυτό, αλλά εκείνη μά­ζευε εκεί τους φίλους της. Όλο αυτό το διάστημα προ­σπαθούσα να την βοηθήσω με διάφορους τρόπους, με συμβουλές κ.λπ., ώστε να λυπηθεί τα παιδιά μας, άλλα δεν δεχόταν κουβέντα. Τελικά μου πήρε ένα μεγάλο χρηματικό ποσό και εξαφανίσθηκε. Έψαχνα, ρωτού­σα παντού, άδικα όμως. Είχα χάσει τελείως τα ίχνη της. Κάποια μέρα πληροφορήθηκα ότι είχε έρθει εδώ στην Ελλάδα και έμενε σε κάποιο κακόφημο οίκο. Η στενοχώρια μου για το κατάντημα της δεν περιγράφε­ται. Γονάτισα πάνω στην θλίψη μου να προσευχηθώ. "Θεέ μου, είπα, βοήθησε με να την βρω και να κάνω ό,τι μπορώ, για να μη χάση την ψυχή της. Αυτήν την κατά­ντια της δεν μπορώ να την αντέξω". Τότε με έλουσε εκείνο το φώς και πλημμύρισε με ειρήνη η καρδιά μου».

«Ο Θεός, αδελφέ, του είπα, είδε την υπομονή, την ανεξι­κακία, την αγάπη σου και σε παρηγόρησε με αυτόν τον τρόπο».

Γι' αυτό λέω ότι θα μας κρίνουν οι λαϊκοί. Βλέπετε; Γιατρός στην Αμερική, με τέτοια σύζυγο, με τί συνθήκες και σε τί περιβάλλον ζούσε, και όμως τί αξιώθηκε!

Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου, Λόγοι, Οικογενειακή Ζωή.