-
Γέροντα, ένας οικογενειάρχης πώς μπορεί να ασκείται στην αρετή;
-
Δίνει ο Θεός ευκαιρίες. Αλλά πολλοί, ενώ ζητούν από τον Θεό να τους δίνει
ευκαιρίες, για να ασκούνται στην αρετή, γογγύζουν, όταν συναντούν κάποια
δυσκολία. Μερικές φορές λ.χ. ο καλός Θεός, από την άπειρη αγάπη Του, για να
ασκηθεί ο άνδρας στην ταπείνωση και στην υπομονή, αφαιρεί τη Χάρη Του από τη
γυναίκα και αρχίζει να γίνεται ιδιότροπη και να του φέρεται σκληρά. Τότε ο
άνδρας πρέπει να χαίρεται και να ευχαριστεί τον Θεό για την ευκαιρία αυτή που
του δίνει να αγωνιστεί, και όχι να γογγύζει. Ή ζητάει η μητέρα από τον Θεό να
της δίνη υπομονή. Πάει το παιδάκι και, όπως έχει έτοιμο το τραπέζι για να φάνε,
τραβάει το τραπεζομάντηλο και τα ρίχνει όλα κάτω. Τότε είναι σαν να λέει στη
μητέρα του: «Μαμά, κάνε υπομονή!»...
Και
γενικά, οι δυσκολίες που υπάρχουν σήμερα στον κόσμο αναγκάζουν όσους θέλουν να
ζήσουν λίγο πνευματικά να βρίσκονται σε εγρήγορση. Όπως, Θεός φυλάξοι, όταν
γίνεται πόλεμος, οι άνθρωποι βρίσκονται σε εγρήγορση, το ίδιο βλέπω να γίνεται
και τώρα με όσους προσπαθούν να ζουν πνευματικά. Να, τα καημένα τα παιδιά που
είναι κοντά στην Εκκλησία πόσο δυσκολεύονται! Ο πόλεμος όμως που έχουν από το
άσχημο περιβάλλον στο ποίο ζουν τα βοηθάει να είναι κατά κάποιον τρόπο ξύπνια.
Και βλέπεις, σε καιρό ειρήνης που δεν υπάρχουν δυσκολίες, οι πιο πολλοί το
ρίχνουν έξω. Ενώ πρέπει και τότε να αξιοποιούν την ειρήνη για την πνευματική
πρόοδο· να προσπαθούν να κόβουν τα ελαττώματά τους και να καλλιεργούν τις
αρετές.
Πολύ
βοηθάει στην πνευματική ζωή η ησυχία. Καλά είναι να έχει κανείς κάποια ώρα της
ημέρας να ησυχάζει. Να εξετάζει τον εαυτό του, για να γνωρίσει τα πάθη του και
να αγωνιστεί να τα κόψει, για να καθαρίσει την καρδιά του. Αν μάλιστα υπάρχει
στο σπίτι ένα δωμάτιο ήσυχο, που να θυμίζει ατμόσφαιρα κελιού, αυτό είναι πολύ
καλό. Εκεί, «ἐν τῷ κρυπτῷ»[1], θα μπορεί να κάνει τα
πνευματικά του καθήκοντα, να μελετάει, να προσεύχεται. ΄Η λίγη πνευματική
μελέτη, όταν προηγείται από την προσευχή, πολύ βοηθάει, γιατί και η ψυχή
θερμαίνεται και ο νους μεταφέρεται σε πνευματικό χώρο. Γι' αυτό, όταν κανείς
έχει πολύ περισπασμό την ημέρα, να προτιμά, αν έχει δέκα λεπτά για προσευχή,
δύο λεπτά να μελετά κάτι το δυνατό, για να διώχνει τον περισπασμό.
-
Γέροντα, μήπως είναι λίγο δύσκολο να τα κάνει κανείς αυτά μέσα στον κόσμο;
-
Όχι, υπάρχουν λαϊκοί που ζουν πολύ πνευματικά, σαν ασκητές, με τις νηστείες
τους, τις ακολουθίες τους, τα κομποσκοίνια τους, τις μετάνοιές τους, και ας
έχουν παιδιά και εγγόνια. Την Κυριακή πηγαίνουν στην εκκλησία, κοινωνούν, και
γυρίζουν πάλι στο «κελί» τους, όπως οι ερημίτες που πηγαίνουν την Κυριακή στο
Κυριακό[2]
και μετά ησυχάζουν στα κελιά τους. Δόξα τω Θεώ, υπάρχουν πολλές τέτοιες ψυχές
στον κόσμο.
Συγκεκριμένα,
γνωρίζω κάποιον οικογενειάρχη που λέει συνέχεια την ευχή, όπου κι αν βρίσκεται,
και έχει διαρκώς δάκρυα στην προσευχή. Η προσευχή του έγινε αυτοενέργητη και τα
δάκρυά του είναι γλυκά, είναι δάκρυα θείας αγαλλιάσεως. Θυμάμαι και κάποιον
εργάτη - Γιάννη τον έλεγαν - εκεί στο Άγιον Όρος, που δούλευε πολύ σκληρά·
έκανε δουλειά για δυο ανθρώπους. Του είχα πει να λέει την ευχή, όταν εργάζεται,
και σιγά-σιγά την συνήθισε. Ήρθε μια φορά και μου είπε ότι νιώθει μεγάλη χαρά,
όταν λέει την ευχή. «Άρχισε να γλυκοχαράζει», του είπα. Μετά από λίγο καιρό
έμαθα ότι τον σκότωσαν δυο μεθυσμένοι. Πόσο είχα λυπηθεί! Έπειτα από λίγες
μέρες κάποιος μοναχός έψαχνε ένα εργαλείο, αλλά δεν το έβρισκε, γιατί το είχε
τακτοποιήσει κάπου ο Γιάννης. Το βράδυ φανερώθηκε στον ύπνο του ο Γιάννης και
του είπε πού το είχε βάλει. Είχε φθάσει σε πνευματική κατάσταση και μπορούσε να
βοηθάει από τη άλλη ζωή.
Πόσο απλή είναι η
πνευματική ζωή! Αν κανείς αγαπήσει τον Θεό, αν αναγνωρίσει τη μεγάλη Του θυσία
και τις ευεργεσίες Του και στριμώξει τον εαυτό του με διάκριση στη μίμηση των
Αγίων, γρήγορα αγιάζει· φθάνει να ταπεινώνεται, να συναισθάνεται την αθλιότητά
του και τη μεγάλη του αχαριστία προς τον Θεό.
Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου, Λόγοι, Οικογενειακή Ζωή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου