ΝΑ ΒΑΛΟΥΜΕ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ ΚΥΒΕΡΝΗΤΗ ΤΟΝ ΘΕΟ

- Γέροντα, γιατί η Βασιλεία του Θεού στο Ευαγγέλιο παρομοιάζεται με κόκκο σινάπεως «ὅς ὅταν σπαρῇ ἐπί τῆς γῆς, μικρότερος πάντων τῶν σπερμάτων ἐστί τῶν ἐπί τῆς γῆς· καί ὅταν σπρῇ, ἀναβαίνει καί γίνεται μείζων πάντων τῶν λαχάνων»[1];

-Το σινάπι σαν σπόρος είναι πολύ μικρός, αλλά, όταν σπαρεί, γίνεται ολόκληρος θάμνος. Ακόμη και τα πουλάκια πηγαίνουν και κάθονται στα κλαδιά του. Ο λόγος του Θεού παρομοιάζεται με τον σπόρο του, γιατί από έναν μικρό ευαγγελικό λόγο ο άνθρωπος αναπτύσσεται και καταλαβαίνει τη Βασιλεία του Θεού.

- Γέροντα, πώς νιώθει κανείς αυτό που λέει η Αγία Γραφή: « Ἡ  βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἐντὸς ὑμῶν ἐστιν»[2];

- Ευλογημένη, όταν μέσα μας είναι ένα μέρος της χαράς του Παραδείσου, τότε «ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἐντὸς ὑμῶν ἐστι». Και το αντίθετο, όταν έχουμε άγχος, τύψεις συνειδήσεως, τότε μέσα μας υπάρχει ένα μέρος της κολάσεως. Είναι μεγάλο πράγμα ο άνθρωπος από τούτη τη ζωή να νιώθει μέσα του ένα μέρος της χαράς του Παραδείσου. Δεν είναι δύσκολο να το πετύχουμε αυτό· δυστυχώς όμως ο εγωισμός μας εμποδίζει από το πνευματικό αυτό μεγαλείο.

Ο άνθρωπος μόνος του μπορεί να κάνει τη ζωή του παραδεισένια, εάν δέχεται να τον κυβερνάει ο Θεός σαν καλός Πατέρας. Πρέπει να έχει εμπιστοσύνη στον Θεό, να ελπίζει σ' Αυτόν για ό,τι επιχειρεί να κάνει και να Τον δοξάζει για όλα. Να μην έχει άγχος. Το άγχος φέρνει ένα τσάκισμα στην ψυχή, τη παραλύει. Όταν ζητάει τη Βασιλεία των Ουρανών, όλα τα άλλα έρχονται. Λέει το Ευαγγέλιο: «ζητείτε πρώτον τήν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ»[3], αλλά και «τήν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ ἁρπάζουν οἱ βιασταί»[4].

Οι άνθρωποι σήμερα δυσκόλεψαν τη ζωή τους, γιατί δεν αρκούνται στα λίγα, αλλά κυνηγούν συνέχεια τα υλικά αγαθά. Όσοι όμως θέλουν να ζήσουν γνήσια πνευματική ζωή, πρώτα-πρώτα πρέπει να αρκεσθούν στα λίγα. Όταν η ζωή τους είναι απλοποιημένη, χωρίς πολλές σκοτούρες, και ελευθερωμένοι θα είναι από το κοσμικό πνεύμα, και χρόνος θα τους περισσεύει και για πνευματικά. Αλλιώς θα κουράζονται προσπαθώντας να επακολουθήσουν τη μόδα, θα χάνουν τη γαλήνη τους και θα κερδίζουν το μεγάλο άγχος.

Και βλέπω, πως οι άνθρωποι μερικές φορές κάνουν μαρτυρική τη ζωή τους! Σήμερα καθώς ερχόμουν με κάποιον από την Ουρανούπολη, με παρακάλεσε να περάσουμε λίγο από το σπίτι του. Επειδή επέμενε, δεν θέλησα να του χαλάσω το χατίρι. Μόλις φθάσαμε στην εξώπορτα, τον βλέπω, βγάζει τα παπούτσια του και μπαίνει μέσα πατώντας στις μύτες. «Τι έπαθες και περπατάς έτσι;», τον ρωτάω. «Τίποτε, Γέροντα, μου λέει, περπατάω προσεκτικά, για να μη χαλάσω το παρκέ». Τι να πεις; Βασανίζονται χωρίς λόγο.

Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου, Λόγοι, Οικογενειακή Ζωή

---

1 Μάρκ. 4, 31 -32 καί βλ. Ματθ. 13, 32· Λουκ. 13,19.

2 Λουκ. 17,21.

3 Ματθ. 6, 33.

4 βλ. Ματθ. 11, 12.