Η ΤΑΛΑΙΠΩΡΙΑ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΕΞ ΑΙΤΙΑΣ ΤΩΝ ΓΟΝΕΩΝ

- Γέροντα, μια μητέρα μας ρώτησε τι να κάνει που η κόρη της βρίζει την Παναγία.

- Να εξετάσει από πού ξεκινάει το κακό. Μερικές φορές σε τέτοιες περιπτώσεις φταίνε οι γονείς. Όταν οι ίδιοι δεν συμπεριφέρονται καλά, δεν βοηθούν τα παιδιά και εκείνα μιλούν με αναίδεια. Τότε δέχονται μια επήρεια δαιμονική και αντιδρούν άσχημα. Άλλοτε πάλι οι γονείς νομίζουν ότι με το ζόρι θα κάνουν καλά παιδιά. Μπαίνει και ο εγωισμός και τους μιλούν με αγανάκτηση, ενώ πρέπει να τους φέρονται πάντα με το καλό.

Σήμερα μια γυναίκα με έσκασε! Έχει ένα παιδάκι και το δέρνει αλύπητα. Από τη φοβία το κακόμοιρο τρέμει· δεν μπορεί να μιλήσει· έπαθαν τα νεύρα του. «Έχει δαιμόνιο», της λένε και αυτή το αφήνει νηστικό, για να φύγει δήθεν το δαιμόνιο. «Δεν του δίνω να φάει, μου είπε, για να φύγει το δαιμόνιο». «Βρε, είσαι στα καλά σου; της λέω. Δώσε στο παιδί να φάει. Κοίταξε, τα δικά σου δαιμόνια να φύγουν. Εσύ έγινες αφορμή και σακατεύτηκε το παιδί. Το παιδί δεν έχει δαιμόνιο· τρέμει, γιατί φοβάται εσένα που το δέρνεις! Το κοινωνάς τακτικά;». «Όχι», μου λέει. Άντε να συνεννοηθείς!

- Γέροντα, μήπως, επειδή μερικές φορές βρίζει, γι' αυτό λένε ότι έχει δαιμόνιο;

- Βρίζει! Όταν με το ζόρισμα που του κάνει η μάνα πάει να το πνίξει, δεν ξέρει κι εκείνο τι κάνει μετά. Κρίμα το καημένο! Δαιμονισμένη είναι η μάνα του, δεν είναι το παιδί.

Πάντως θα δούμε παράξενα πράγματα την ημέρα της Κρίσεως! Στα χρόνια της ειδωλολατρίας οι μητέρες έκαιγαν τα παιδιά τους μπροστά στο άγαλμα του Μολόχ[1], για να συμμετάσχουν στη δοξολογία προς τον Θεό! Αν γνώριζαν τον πραγματικό Θεό, τι θυσίες θα έκαναν! Αυτές θα έχουν ελαφρυντικά την ημέρα της Κρίσεως, γιατί παρασύρθηκαν. Οι σημερινές όμως μητέρες με την αδιαφορία που έχουν για τα παιδιά τους τι ελαφρυντικά θα έχουν; Θα τις πει ο Θεός: «Εσείς γνωρίζατε τον αληθινό Θεό, βαπτιστήκατε, τόσα ακούσατε, τόσα μάθατε, ο Ίδιος ο Θεός σταυρώθηκε για να σας σώσει, και τι κάνατε; Βαριόσασταν να πάτε τα παιδιά σας να τα κοινωνήσετε στην εκκλησία! Εκείνες νόμιζαν ότι ο Μολόχ είναι ο αληθινός Θεός και πρόσφεραν θυσία ακόμη και τα παιδιά τους. Εσείς τι κάνατε;».

Τα σφάλματα των γονέων τα πληρώνουν τα παιδιά! Μερικοί γονείς καταστρέφουν τα παιδιά τους, αλλά ο Θεός δεν είναι άδικος· έχει μεγάλη και ιδιαίτερη αγάπη για τα παιδιά που έχουν αδικηθεί στον κόσμο αυτόν είτε από τους γονείς τους είτε από άλλους ανθρώπους. Όταν οι γονείς γίνονται αιτία να πάρει το παιδί στραβό δρόμο, ο Θεός δεν θα το αφήσει, γιατί δικαιούται τη θεία βοήθεια. Θα οικονομήσει έτσι τα πράγματα, ώστε να βοηθηθεί. Να, βλέπουμε μερικούς νέους, αλλά και ηλικιωμένους ακόμη, πως κάποια στιγμή παίρνουν απότομα μια καλή στροφή. Θυμάμαι μια περίπτωση: Σε μια οικογένεια με δύο παιδιά, ο πατέρας, η μάνα και η κόρη ήταν άθεοι. Το αγόρι έμπλεξε πρώτα με τον μαρξισμό. Δεν αναπαύθηκε, πήγε στον Ινδουισμό. Δεν αναπαύθηκε κι εκεί, και ήρθε στο Άγιον Όρος. Ερχόταν συχνά στο Καλύβι, πήγαινε και σε άλλα Κελιά. Οι γονείς του όλον αυτόν τον καιρό «Χριστέ μου, Παναγία μου, φύλαξε το παιδί μας», έλεγαν. Αφού κάθισε ένα διάστημα στο Όρος και κάπως συνήλθε και δυνάμωσε πνευματικά, γύρισε στο σπίτι του - γιατί δεν ήταν για τον Μοναχισμό -, και βοήθησε πνευματικά και τον πατέρα και τη μάνα του. Τώρα, βλέπω, ο πατέρας του πρώτος-πρώτος στέκεται στην αγρυπνία. Λέει τον Προοιμιακό στην εκκλησία, διαβάζει στο σπίτι τον εσπερινό, το απόδειπνο, την παράκληση. Πώς τα οικονόμησε ο Θεός! Πήγε ο διάβολος να κάνει κακό, αλλά ο Θεός τά’φέρε από’δώ-από’κεί και τους έφερε όλους σε λογαριασμό.

- Και το κορίτσι, Γέροντα;

- Κι αυτό σιγά-σιγά έρχεται σε λογαριασμό. Δίνει ευκαιρίες ο Θεός.

- Γέροντα, μερικοί γονείς που αρχίζουν να ζουν πνευματικά σε μεγάλη ηλικία στενοχωριούνται που δεν έδωσαν χριστιανική αγωγή στα παιδιά τους, όταν ήταν μικρά.

- Αν έχουν ειλικρινή μετάνοια και παρακαλέσουν τον Θεό να βοηθήσει τα παιδιά τους, ο Θεός κάτι θα κάνει γι' αυτά· θα τους ρίξει κανένα σωσίβιο, για να σωθούν από τη φουρτούνα στην οποία βρίσκονται. Ακόμη και αν δεν παρουσιασθούν άνθρωποι, για να τα βοηθήσουν, μπορεί και κάτι που θα δουν να συντελέσει, ώστε να πάρουν μια καλή στροφή. Να ξέρετε, αυτοί οι γονείς είχαν καλή διάθεση, αλλά δεν βοηθήθηκαν μικροί από την οικογένειά τους και δικαιούνται τη θεία βοήθεια.

- Καμιά φορά, Γέροντα, τα παιδιά ζουν πνευματική ζωή, αλλάσυνα-ντούν πολλές δυσκολίες από τους γονείς τους που είναι αδιάφοροι.

- Γι’ αυτά τα παιδιά ο Θεός φροντίζει περισσότερο από τα άλλα που έχουν γονείς που ζουν πνευματικά, όπως φροντίζει και για τα ορφανά.

Γέροντος Παϊσίου  Αγιορείτου, Λόγοι, Οικογενειακή Ζωή

---

[1]Ό Μολόχ ήταν σημιτική θεότητα. Στην Παλαιά Διαθήκη αναφέρεται πάντοτε σε σχέση με τις ανθρωποθυσίες, ιδίως μικρών παιδιών, τα όποια έσφαζαν και στη συνέχεια έκαιγαν επάνω σε σχά­ρες και τα πρόσφεραν θυσία στο άγαλμα του Μολόχ.