Ο ΑΣΚΗΤΗΣ ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΑΜΦΙΒΟΛΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΤΙΜΙΑ ΔΩΡΑ

Υπήρχε ένας μοναχός ερημίτης με πολύ αδύνατο λογισμό. Τον παίδευε ο διάβολος και τον κορόιδευε λέγοντας του ότι τα Τίμια Δώρα ήταν απλώς και μόνο κρασί και ψωμί.

Μια Κυριακή πρωί που ετοιμαζόταν, κατά την τάξη που είχαν στη Σκήτη, να μεταβεί στο Καθολικό για τη Θεία Λειτουργία, του είπε ο διάβολος: «Τι θέλεις και πηγαίνεις; Αφού είναι σκέτο ψωμί, δεν κάθεσαι στο κελί σου να κάμεις προσευχή;!»

Ο αδελφός υπάκουσε στο λογισμό του και δεν πήγε στην Εκκλησία, ενώ οι άλλοι πατέρες τον περίμεναν. (Γιατί έτσι ήταν η συνήθεια σ' εκείνη την έρημο, να μην αρχίζουν την ακολουθία, μέχρι να έλθουν όλοι). Αφού τον περίμεναν αρκετά κι εκείνος δεν ερχόταν, μερικοί απ' αυτούς πήγαν ατό κάλλη του, σκεπτόμενοι μήπως ήταν άρρωστος ή μήπως πέθανε. Όταν ήλθαν από κελί, τον ρώτησαν:

- Γιατί, αδελφέ, δεν ήλθες στην Εκκλησία;

Αυτός ντρεπόταν να τους απαντήσει. Όταν όμως αντελήφθησαν το δόλιο τέχνασμα του διαβόλου, οι αδελφοί τον υποχρέωσαν να τους ομολογήσει την επιβουλή του διαβόλου, αποκαλύπτοντας το λογισμό του. Και τους είπε:

- Συγχωρέστε με, αδελφοί, γιατί ενώ ξεκινούσα, όπως πάντα, να έλθω στην Εκκλησία, ο λογισμός  μου μού έλεγε ότι δεν είναι το  Σώμα και το

Αίμα του Χριστού, αυτό που πάω να μεταλάβω, άλλα είναι απλώς άρτος και οίνος! Αν λοιπόν θέλετε να έλθω μαζί σας, απαλλάξτε με από την τυραννία αυτών των λογισμών και διορθώστε με. Οι πατέρες του απάντησαν:

- Σήκω, έλα μαζί μας και θα παρακαλέσουμε όλοι μαζί τον Θεό να σου δεί- ξει ζωντανά τη θεϊκή δύναμη και την αλήθεια των αχράντων Μυστηρίων.

Πήγε στην Εκκλησία και εκεί, αφού ικέτευσαν οι άλλοι αδελφοί πά- ρα πολύ τον Θεό για τον συγκεκριμένο αδελφό, δηλαδή να του αποκα- λυφθεί η δύναμη του Μυστηρίου, άρχισαν αμέσως τη Θεία Λειτουργία, έχοντας τοποθετήσει τον αδελφό στη μέση της Εκκλησίας. Αυτός ως την Απόλυση δεν σταμάτησε να βρέχει με τα δάκρυα του όχι μόνο το πρόσωπο του αλλά και το δάπεδο του Ναού. Μετά το τέλος της Θείας Λειτουργίας παρακαλώντας οι πατέρες τον αδελφό, του έλεγαν:

- Πες μας αν σου έδειξε κάτι ο Θεός, για να ωφεληθούμε κι εμείς. Αυτός κλαίγοντας άρχισε να λέγει:

- Όταν τελείωσε το Αποστολικό ανάγνωσμα και ετοιμάσθηκε ο διάκονος να αναγνώσει το Ευαγγέλιο, είδα να ανοίγει η στέγη της Εκκλησίας, να φαίνεται ο ουρανός, και κάθε λόγος του Αγίου Ευαγγελίου να γίνεται φωτιά μέχρι τον ουρανό.

Μετά την Μεγάλη Είσοδο και την τοποθέτηση των Τιμίων Δώρων πάνω στην Αγία Τράπεζα, είδα ξανά να ανοίγουν οι ουρανοί και να κατεβαίνει φωτιά και μαζί της ένα πλήθος Αγγέλων και Αρχαγγέλων και πάνω απ’ αυτούς δύο πρόσωπα ενάρετα, των οποίων την ομορφιά δεν μπορώ να περιγράψω, γιατί η φεγγοβολή τους ήταν σαν αστραπή. Ανάμεσα τους υπήρχε ένα μικρό Παιδί, εκτάκτου ωραιότητας και κάλλους, γεμάτο φως. Τότε οι Άγγελοι παρατάχτηκαν γύρω από την Αγία Τράπεζα και το Παιδί βρισκόταν ανάμεσα τους.

Όταν τελείωσαν οι θεϊκές Ευχές, ήλθε η στιγμή του διαμελισμού του Αμνού εις τα τέσσερα. Τότε οι δύο απαστράπτοντες νέοι άρχισαν να διαμελίζουν το Θείο Βρέφος, ενώ κατά παράδοξο τρόπο Εκείνο παρέμεινε ως είχε. Του τρύπησαν την Πλευρά, εκ της όποιας άρχισε να ρέει αίμα άλικο και να πληροί το Άγιο Ποτήριο. Ήλθε η στιγμή κατόπιν να προχωρήσω μαζί με τους άλλους πατέρες για την Θεία Μετάληψη... Τότε στη δεξιά παλάμη μου τοποθετήθηκε αληθινό Σώμα... Με πολλή συντριβή ομολόγησα και είπα με λυγμούς: «Πιστεύω, Κύριε!... Πιστεύω! και ευθύς αμέσως μεταβληθεί σε ορατό Τίμιο Άρτο. Ευχαρίστησα τον Θεό και μετέλαβα των Τιμίων Δώρων.

Συστέλλοντας κατόπιν οι Ιερείς τον Αμνό του Θεού εντός του Αγίου Ποτηριού, είδα ν' ανοίγει ξανά ο θόλος της Εκκλησίας και οι ουράνιες Δυνάμεις μαζί με τους δύο λαμπροφόρους νέους και το Θείο Βρέφος να υψώνονται και να χάνονται στους ουρανούς...

Τσάμη Δ.Γ., Το Γεροντικό του Σινά